کد مطلب:211360 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
مؤاسات الاخوان
امام جعفرصادق علیه السلام برای تربیت نفوس اصحاب و شاگردانش مانند جدش رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم دست روی حساسترین نقطه اخلاقی می گذارد و آن را تعریف و تشریح و توصیف و ترغیب در عمل آن می فرماید - یكی از شرایط برادری مواسات بود كه در حق سوم تعریف فرموده و بعد برای برخی دیگر از شاگردانش مواسات را معنی می فرماید.
فقال (ع) انظر ما اصبت فعدبه علی اخوانك
فرمود هر كس با تو اصابت نمود به دوستان خود معرفی كن و او را در دوره حزب مؤمنین در شرایط برادری ببر - و با او هر چه دارید در میان نهید به دوستی بگیرید تا دوست شود.
فقال (ع) تقربوا الی الله بمواساة اخوانكم
فرمود برای تقرب به خدا با برادران مواسات كنید از جان و مال و ادب و زبان و قلم و قدم در راه آنها دریغ ندارید - كه اثری عمیق در تحكیم مبانی دوستی می نماید.
قال (ع) و ان من اشد ما افترض الله علی خلقه ثلاثا انصاف المؤمنین من نفسه حتی لا یرضی لاخیه المؤمن من نفسه الابما یرضی لنفسه و مواساة الاخ المؤمن فی المال و ذكر الله علی كل حال و لیس سبحان الله والحمدلله ولكن عندما حرم الله علیه فیدعه. [1] .
فرمود وقتی، شدیدترین فرایض بر خلق سه چیز است:
[ صفحه 182]
اول انصاف مؤمنین در نفوس خود و نشانه اش این است راضی نشود برای برادر مؤمنش مگر آنچه را برای خود رضا داده است.
دوم مواساة با برادران در مال است كه هر چه دارد از مال دنیا نسبت به برادر خود در میان نهد و مشكلات زندگانی برادران را با مال خود حل و تحلیل نماید.
سوم خدا را به یاد او آورد در هر حال باشد به یاد خدا باشد و خدا را به یاد او آورد نه تنها به گفتن سبحان الله - الحمد لله بلكه در مواقع مبادرت به حرام و انحراف و لغزش خدا را به یاد او آورد.
نكته لطیف اینجا است كه می فرماید به ذكر زبانی شما حق او ادا نشده هزار بار سبحان الله گفتن با یك بار دوست برادر مؤمن را از لغزش حفظ كردن قابل مقایسه نیست - باید عملا برادران را از خطایا و لغزشها اجتناب دهند تا شرط برادری را انجام داده باشند والحق این سه شرط در نفس مردان مشكل و انجام آن موجب رفعت مقام و مرتبت و باعث تهذیب و تملك نفس می گردد - اكنون این راه و رسم، مرد باش برو؟!
فقال (ع) انظر ما اصبت فعدبه علی اخوانك
فرمود هر كس با تو اصابت نمود به دوستان خود معرفی كن و او را در دوره حزب مؤمنین در شرایط برادری ببر - و با او هر چه دارید در میان نهید به دوستی بگیرید تا دوست شود.
فقال (ع) تقربوا الی الله بمواساة اخوانكم
فرمود برای تقرب به خدا با برادران مواسات كنید از جان و مال و ادب و زبان و قلم و قدم در راه آنها دریغ ندارید - كه اثری عمیق در تحكیم مبانی دوستی می نماید.
قال (ع) و ان من اشد ما افترض الله علی خلقه ثلاثا انصاف المؤمنین من نفسه حتی لا یرضی لاخیه المؤمن من نفسه الابما یرضی لنفسه و مواساة الاخ المؤمن فی المال و ذكر الله علی كل حال و لیس سبحان الله والحمدلله ولكن عندما حرم الله علیه فیدعه. [1] .
فرمود وقتی، شدیدترین فرایض بر خلق سه چیز است:
[ صفحه 182]
اول انصاف مؤمنین در نفوس خود و نشانه اش این است راضی نشود برای برادر مؤمنش مگر آنچه را برای خود رضا داده است.
دوم مواساة با برادران در مال است كه هر چه دارد از مال دنیا نسبت به برادر خود در میان نهد و مشكلات زندگانی برادران را با مال خود حل و تحلیل نماید.
سوم خدا را به یاد او آورد در هر حال باشد به یاد خدا باشد و خدا را به یاد او آورد نه تنها به گفتن سبحان الله - الحمد لله بلكه در مواقع مبادرت به حرام و انحراف و لغزش خدا را به یاد او آورد.
نكته لطیف اینجا است كه می فرماید به ذكر زبانی شما حق او ادا نشده هزار بار سبحان الله گفتن با یك بار دوست برادر مؤمن را از لغزش حفظ كردن قابل مقایسه نیست - باید عملا برادران را از خطایا و لغزشها اجتناب دهند تا شرط برادری را انجام داده باشند والحق این سه شرط در نفس مردان مشكل و انجام آن موجب رفعت مقام و مرتبت و باعث تهذیب و تملك نفس می گردد - اكنون این راه و رسم، مرد باش برو؟!
[1] وسايل الشيعه ص 205 ج 2 باب استحباب مواساة الاخوان.